متکاظلغتنامه دهخدامتکاظ. [م ُ ت َ کاظظ ] (ع ص ) از حد گذراننده دشمنی را به همدیگر. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط). رجوع به تکاظ شود.
