متکره
لغتنامه دهخدا
متکره . [ م ُ ت َ ک َرْ رِه ْ ] (ع ص ) ناپسند و ناخوش دارنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ناپسند و ناخوش دارنده و متنفر و با کراهت . (ناظم الاطباء). || ترش روی و زشت روی و اندوهگین . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به تکره شود.
