مت ء

مت ء. [ م َت ْءَ ] (ع مص ) به عصا زدن . (تاج المصادر). به چوبدستی زدن . (آنندراج ). مَتَاءَه ُبالعصا مَتْاءً؛ به چوب دستی زد او را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || کشیدن رسن را و دراز نمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).