مثبنلغتنامه دهخدامثبن . [ م ُ ب ِ ] (ع ص ) آنکه ثبان سازد در جامه ٔ خود و ثبان دامن جامه و مانند آن که در آن خرما و جز آن کرده در برگیرند.(آنندراج ) (از منتهی الارب ). و رجوع به اثبان شود.
