مجال دادن

مجال دادن . [ م َ دَ ] (مص مرکب ) فرصت دادن :
به مجرمان در بیگانگی مزن زنهار
مجال رخنه به ناموس اتحادمده .

طالب آملی (از آنندراج ).

|| جولانگاه دادن . میدان دادن :
بسم از هوا گرفتن که پری نماند و بالی
به کجا روم ز دستت که نمی دهی مجالی .

سعدی .

عزت فردانیت و قهر وحدانیت او غیر را در وجود مجال نداده . (مصباح الهدایه چ همایی ص 22).