مجاوز
لغت‌نامه دهخدا
مجاوز. [ م ُ وِ ] (ع ص ) گذرنده از جایی . (آنندراج ) (ازاقرب الموارد). گذرنده از جایی و پس افکننده آن را به رفتن از وی . (از منتهی الارب ). || تجاوز کننده و درگذرنده از حد. (ناظم الاطباء).
- مجاوزالحد ؛ بی اعتدال و از حد بیرون . (ناظم الاطباء).
|| عفوکننده ٔ گناه . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). || متعدی را گویند. (کشاف اصطلاحات الفنون ).
- مجاوزالحد ؛ بی اعتدال و از حد بیرون . (ناظم الاطباء).
|| عفوکننده ٔ گناه . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). || متعدی را گویند. (کشاف اصطلاحات الفنون ).
