مجبن
لغتنامه دهخدا
مجبن . [ م ُ ج َب ْ ب ِ ] (ع ص ) بددل گوینده کسی را و منسوب کننده به بددلی . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || کسی که متهم شده باشد به ترس و بددلی . || آنکه بددلی می کند و یا مشهور به ترس و بددلی شده باشد. || آنکه اندیشه ٔ بددلی می کند. (ناظم الاطباء).
