مجرنثم
لغتنامه دهخدا
مجرنثم . [م ُ رَ ث ِ ] (ع ص ) فراهم و مجتمع شونده . (منتهی الارب ). فراهم گشته و مجتمع شونده . (ناظم الاطباء). || رکب مجرنثم ؛ رکب نشانه شونده . (منتهی الارب ). پشت زهار و یا فرج بلند برآمده . (ناظم الاطباء). عریض و گویند رکب مجرنثم ؛ ای عریض . (از اقرب الموارد).
