مجوبةلغتنامه دهخدامجوبة. [ م ُ ج َ و وَ ب َ ] (ع ص ) ارض مجوبة؛ زمینی که بر آن جابجا باران باریده باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). مؤنث مجوب و گویند: ارض مجوبة؛ زمین جابجا باران رسیده . (ناظم الاطباء).
