محاباة

محاباة. [ م ُ ] (ع مص ) حباء. یاری دادن کسی را. (از منتهی الارب ). نصرت و مدد کردن . یاری کردن . اعانت . || صلح و نگهداشت . محابا. (آنندراج ). || عطاکردن بی پاداش و منت . || با کسی به عطا دادن نبرد نمودن . (منتهی الارب ). معارضه کردن در بخشش . (از آنندراج ). || تنگ گیری کردن در معامله .(منتهی الارب ). سختگیری کردن در معامله . (از ناظم الاطباء). || میل کردن به کسی . (از منتهی الارب ). منحرف شدن از عدل و میل به ناحق کردن . || جانب داری و طرفداری کردن . || فروگذاشت کردن . (منتهی الارب ). سهل البیعی . سخت گیری نکردن درمعامله . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از اقرب الموارد). || در اصطلاح فقه ، چیزی راکمتر از قیمت حقیقی عالماً فروختن و یا به زیادتر از قیمت عالماً خریدن . (از کشاف اصطلاحات الفنون ). || در اصطلاح بلغاء عبارت است از گفتن چیزی مثل چیزی که دیگری گفته باشد خواه آن چیز وزن شعر باشد و یا قافیه و یا ردیفی و یا صنعتی . (کشاف اصطلاحات الفنون ). || یا آنکه دو کس برای امتحان طبع خود و یا با التماس دیگری بگویند. (از کشاف اصطلاحات الفنون ).