محاصلغتنامه دهخدامحاص . [ م ُ حاص ص ] (ع ص ) بهره بهره کننده چیزی را میان خودشان . (از منتهی الارب ). کسی که بهره میکند چیزی را با دیگری . || آن که میگیرد حصه و بهره ٔ خود را. (ناظم الاطباء).
