محافاةلغتنامه دهخدامحافاة. [ م ُ ] (ع مص ) منازعت کردن باکسی در سخن . (آنندراج ). مناقشه و منازعه . (ناظم الاطباء). پیکار کردن با کسی در سخن . (تاج المصادر بیهقی ). حافاه ؛ منازعه کرد با وی در سخن . (منتهی الارب ).
