محامةلغتنامه دهخدامحامة. [ م ُ حام ْ م َ ] (ع مص ) مطالبه کردن از کسی . (از منتهی الارب ذیل ح م م ). مطالبه . (تاج المصادر بیهقی ). || نزدیک شدن به کسی . || بهم بودن ، یقال حامه ؛ ای قاربه . (از منتهی الارب ).
