محجاةلغتنامه دهخدامحجاة. [ م َ ] (ع ص ) سزاوار (مذکرو مؤنث و واحد و جمع در وی یکسان است ). یقال انه لمحجاة و انها لمحجاة و انهم لمحجاة. (منتهی الارب ).
