ترجمه مقاله

محجن

لغت‌نامه دهخدا

محجن . [ م ِ ج َ ] (ع اِ) عصای کج . (منتهی الارب ). و هر چوبی که سرش خمانیده و کج کرده باشند مانند چوگان و جز آن . ج ، محاجن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). چوگان . (غیاث ) (دهار). صولجان :
پدید آمد هلال از جانب کوه
بسان زعفران آلوده محجن .

منوچهری .


ترجمه مقاله