محفه دار

محفه دار. [ م ِ ح َف ْ ف َ ] (نف مرکب ) دارنده ٔ محفه . برنده ٔ محفه :
دل کو محفه دارامید است نزد اوست
تا چون کشد محفه ٔ ناز استر سخاش .

خاقانی .

رجوع به محفه شود.