محلاءةلغتنامه دهخدامحلاءة. [ م ِ ءَ ] (ع اِ) ابزاری که بدان سرمه در چشم می کشند. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ). || ابزاری آهنین که بدان موی و چرک از روی ادیم دور می کنند. (ناظم الاطباء). رجوع به محلاة شود.
