محمودا

محمودا. [ م َ ] (اِخ ) بروجردی . از شاعران معاصر نصرآبادی صاحب تذکره است و نصرآبادی در حق وی گوید: بی تکلف سخنانی داشت که از نمکی خالی نبود. مدتی مقیم هند بود و سپس به اصفهان بازگشت . تخلص شعری او یتیم است و این دو بیت از اوست :
من عاشقم و یار به کام دگران است
چون غُرّه ٔ شوال که ماه رمضان است .
کوه غم بر دل نشست و آه سردی برنخاست
آسمانی بر زمین افتاد و گردی برنخاست .

(تذکره ٔ نصرآبادی ص 395).