محنت کشیده
لغتنامه دهخدا
محنت کشیده . [ م ِ ن َ ک َ / ک ِ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) سختی کشیده . رنج دیده . تحمل درد و ناملایم و اندوه کرده :
مرد محنت کشیده ای شب دوش
چون تنومند شد به طاقت وهوش .
مرد محنت کشیده ای شب دوش
چون تنومند شد به طاقت وهوش .
نظامی .