محنت کشی
لغتنامه دهخدا
محنت کشی . [ م ِ ن َ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) عمل محنت کش . سختی کشی . تحمل رنج و غم و سختی :
جهان از پی شادی و دلخوشی است
نه از بهر بیداد و محنت کشی است .
جهان از پی شادی و دلخوشی است
نه از بهر بیداد و محنت کشی است .
نظامی .
