مخاشاة

مخاشاة. [ م ُ ] (ع مص ) (از «خ ش ی ») نبرد کردن با کسی به ترسیدن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). با کسی نبرد کردن . (از تاج المصادر بیهقی ). یقال خاشانی فخشیته . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || ترک کردن کسی را. (از ذیل اقرب الموارد): و خاشیت فلاناً؛ ای تارکته . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).