مخسول
لغتنامه دهخدا
مخسول . [ م َ ] (ع ص ) فرومایه . (منتهی الارب )(آنندراج ) (از اقرب الموارد). مخسولة. رذل و مرذول وفرومایه . (ناظم الاطباء). || بکارناآینده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از آنندراج ). نابکارآینده . (ناظم الاطباء). و رجوع به مخسل و مخسولة شود.
