مخطب
لغتنامه دهخدا
مخطب . [ م ُ طِ ] (ع ص ) حنظل که زرد شود و خطهای سبز بهم رسد در آن . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). حنظلی که در آن خطوط سبز بهم رسیده باشد.(از ناظم الاطباء). || صیدی که نزدیک به صیاد رسد و در پهلوی وی واقع گردد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به اخطاب شود.