مداص
لغتنامه دهخدا
مداص . [ م َ ] (ع اِ) مغاص . جای غوص و فرورفتن در آب . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). جای فرودآمدن در آب یا عام است . (منتهی الارب ). جای صید مروارید و جائی که غواص در آن فرومی رود.(ناظم الاطباء). || (مص ) فرود آمدن در آب . || ناگاه بر چیزی فرودآمدن . (منتهی الارب )
