مداغللغتنامه دهخدامداغل . [ م َغ ِ ] (ع اِ) جای مغاک از رودبارها. (منتهی الارب ). بطون الاودیه . واحد آن مدغل است . (از اقرب الموارد). کف وادی ها که درخت در آن بسیار روید. (از متن اللغة).
