مدبح

مدبح . [ م ُ دَب ْ ب ِ ] (ع ص ) کسی که لازم گیرد خانه را و جدا نشود از آن . (آنندراج ) (از متن اللغة). مقیم در خانه . (ناظم الاطباء). رجوع به تدبیح شود. || سر پست فرودآورنده در رکوع و جز آن . آنکه سر فرودمی آورد. (ناظم الاطباء). رجوع به تدبیح شود. || گسترنده پشت را. (آنندراج ). که سر به حدی فرودآرد که پشتش چون کوهان شتر بالاتر از سرش قرار گیرد. (از متن اللغة). رجوع به تدبیح شود.