مدبیة

مدبیة. [ م َ بی ی َ ] (ع ص ) ارض مدبیة؛ زمین ملخ خورده . (منتهی الارب ). مدبوة. مجرودة. (اقرب الموارد). زمینی که گیاهش را ملخ خورده است . (از متن اللغة).