مدفان
لغت‌نامه دهخدا
مدفان . [ م َ ] (ع ص ) خیک کهنه . (منتهی الارب ). مشک آبی کهنه . (از متن اللغة). || شتر رمیده و بنده گریخته ، یا آنکه بی حاجت مانند گریختگان هر سو رود از مردم و شتر. (منتهی الارب ). شتر یا انسان بیهوده پوی . (از متن اللغة). || رکیة مدفان ؛ چاه انباشته . (منتهی الارب ): بئر مندفنة. (از متن اللغة).
