مدکوکةلغتنامه دهخدامدکوکة. [ م َ کو ک َ ] (ع ص ) زمین برابر بی نشیب و فراز که گیاه شوره و رمث رویاند. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مدعوکة لااسناد لها. (متن اللغة).
