مذبب

مذبب . [ م ُ ذَب ْ ب ِ ] (ع ص ) شتابان . (منتهی الارب ). مسرع . (اقرب الموارد): راکب مذبب ؛ سوار شتابنده ٔ تنها. (منتهی الارب ). راکب منفرد شتاب . (از اقرب الموارد). || ظماء مذبب ؛ تشنگی دراز که جهت آن از دور به سوی آب شتافته شود. (منتهی الارب ). تشنگی دراز که برای رفع آن راهی دور بایست پیمودن . (یادداشت مؤلف ). با عجله و شتاب . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد).