مذ
لغتنامه دهخدا
مذ. [ م ُ ] ( ) به معنی صاحب و خداوند باشد و مرکب می آید همچو اسفندارمذ. (برهان قاطع). اشتباه است ، چه اسفندارمذ مرکب است از: اسفند = اسپند + ارمذ = ارمئتی . این کلمه با بد (پسوند اتصاف ) در سپهبد، موبد، گهبد خلط شده است . (حاشیه ٔ دکتر معین بر برهان قاطع).
