مرادة

مرادة. [ م ُ رادْ دَ ] (ع مص ) با کسی رد کردن . (تاج المصادر بیهقی ). برگردانیدن چیز رابه کسی . (از منتهی الارب ) (متن اللغة). رد کردن و برگرداندن چیزی را بر کسی و رجوع دادن سخنی را به کسی و اقاله کردن بیع را: راده الشی ٔ؛ رده علیه ، و راده فی القول ؛ راجعه ایاه و البیع قایله . (اقرب الموارد).