مراطةلغتنامه دهخدامراطة. [ م ُ طَ ] (ع ص ) موی افتاده از برکندن یا از شانه کردن . (از منتهی الارب ). موئی که به زمین افتاده باشد، چه بر اثر تسریح و شانه زدن و چه به علت نتف و از جای کندن . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة).
