مرامر

مرامر. [ م َ م ِ ] (اِخ ) ابن مرة، مردی از طی که خط عربی وضعکرده ٔ اوست و اول در انبار شایع شد و بعد در حیره وبعد در سایر نقاط و این هشت کلمه که ابجد، هوز، الخ ... باشد فرزندان اویند و ایشان را آل مرامر گویند. (از منتهی الارب ). رجوع به المصاحف ص 193 و عقدالفرید ج 4ص 242 و سبک شناسی ج 1 ص 92 و عیون الاخبار ج 1 ص 16 شود.