مراوضة
لغت‌نامه دهخدا
مراوضة. [ م ُ وَض َ ] (ع مص ) مدارا کردن با کسی یا در کاری . (تاج المصادر بیهقی ). نرمی کردن با یکدیگر در کاری تا او را در کار کشد. (از منتهی الارب ). مدارا و مخاتله کردن باکسی برای داخل کردن و کشاندن او در عملی . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). || بیع مراوضة؛ بیع مواضعة. کالائی را بدون نشان دادن فقط با توصیف آن به مشتری فروختن . (از متن اللغة) (از منتهی الارب ).
