مربغةلغتنامه دهخدامربغة. [ م ُ ب َ غ َ / م ُ ب ِ غ َ ] (ع ص ) ناقه ٔ سیراب شده . ناقه ای که برای آشامیدن آزادش گذاشته اند تا هر قدر که می خواهد بیاشامد و فربه شود. (از متن اللغة). رجوع به مربغ و ارباغ شود.
