مرثطلغتنامه دهخدامرثط. [ م ُ ث ِ ] (ع ص ) آن که در نشست و سواری نرم و سست باشد. (منتهی الارب ). مسترخی در قعود و رکوب . (از متن اللغة). که در نشست خود ثبات و قرارمی ورزد . (ناظم الاطباء).
