مرثیة
لغت‌نامه دهخدا
مرثیة. [ م َ ی َ ] (ع مص ) مرده ستودن و رحمت کردن . (تاج المصادر بیهقی ). رثاء. رثی . رثایة. مرثاة. گریستن بر مرده و برشمردن و ذکر محاسن وی . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). رجوع به مرثیه و مرثیت شود. || در عزای مرده شعری سرودن . (از اقرب الموارد). رجوع به مرثیت و مرثیه شود. || رحمت و رقت آوردن . (از اقرب الموارد). رحم کردن . (یادداشت مؤلف ).
