مرخاءلغتنامه دهخدامرخاء. [ م ِ ] (ع ص ) سخت دونده . (منتهی الارب ). أرخی الفرس ؛ أحضر، فهو مرخاء، والناقة مرخاء. ج ، مَراخ . (متن اللغة). چارپائی که به ارخاء یعنی شهوت و میل دویدن رود، و گفته اند کثیرةالارخاء. (از اقرب الموارد).
