مردم داری
لغت‌نامه دهخدا
مردم داری . [ م َ دُ ] (حامص مرکب ) حسن سلو». خوشرفتاری با خلق . مهربانی و ملایمت کردن با مردمان . مماشات با مردم پاسداری خاطر خلق اﷲ. عمل مردم دار. رجوع به مردم دار شود : آئین شهریاری و کامکاری و نیکوکاری و مردم داری یافته است . (راحةالصدور راوندی ).
به که از کف ندهد شیوه ٔ مردم داری
هر که چون دیده در خانه ٔ بازی دارد.
ز دست ما اسیران پاس دلها بر نمی آید
به رنگ سرمه مردم داری از ما بر نمی آید.
به که از کف ندهد شیوه ٔ مردم داری
هر که چون دیده در خانه ٔ بازی دارد.
صائب (از آنندراج ).
ز دست ما اسیران پاس دلها بر نمی آید
به رنگ سرمه مردم داری از ما بر نمی آید.
شفیع اثر (از آنندراج ).
