مردم فکنلغتنامه دهخدامردم فکن . [ م َ دُ ف ِ ک َ ] (نف مرکب ) مردم افکن . قهار. قوی پنجه . غالب : یکی بود مردانه و تیغزن سوار سرافراز و مردم فکن .فردوسی .
