مردم نوازی
لغتنامه دهخدا
مردم نوازی . [ م َ دُ ن َ ] (حامص مرکب ) عطوفت . مهربانی . شفقت . عمل مردم نواز. رجوع به مردم نواز شود.
- مردم نوازی کردن ؛ مردم پروری کردن . نواختن و مهربانی و لطف کردن با مردم . رعیت نوازی :
همه مردمی سرفرازی کند
شه آن شد که مردم نوازی کند.
- مردم نوازی کردن ؛ مردم پروری کردن . نواختن و مهربانی و لطف کردن با مردم . رعیت نوازی :
همه مردمی سرفرازی کند
شه آن شد که مردم نوازی کند.
نظامی .