مرز
لغت‌نامه دهخدا
مرز. [ م ُ ] (اِ) مقعد. (برهان قاطع) (رشیدی ) (انجمن آرا). نشستگاه . (اوبهی ) (برهان قاطع). سوراخ مقعد. (غیاث اللغات ). مخرج سفلی . سوراخ کون از انسان و حیوانات . (برهان قاطع). آلست . دبر :
مرزش اندرخورد کیر لیوکی
از باغ وقف کرده بر آن مرزت
کیر خر و مناره ٔ اسکندر.
جغد که با باز و با کلنگ بکوشد
بشکندش پر و مرز گرددلت لت .
ای مرز ترادریده مردی
زان مرد بتو رسیده دردی .
سوزنی (دیوان چ شاه حسینی چ 1 ص 412).
سوزنی از ابلهی درید بسی مرز
کفت بسی مغز کون بخرزه ٔ چون گرز.
ای ملک او را چو رفتن آید از این دهر
با این مشتی دریده مرز بیامرز.
از خوبی بسیار تو آمد به همه حال
بر مرز و میان ران تو آن زشتی بسیار.
چند کوبد زخم های گرزشان
بر سر هر ژاژخای و مرزشان .
|| (اِمص ) مباشرت . مجامعت . (برهان قاطع) (جهانگیری ) (از غیاث اللغات ). رجوع به معنی قبلی و حواشی مربوط به آن شود. || (نف ) در ترکیب به معنی مرزنده یعنی جماع کننده آید؛ کون مرز. (فرهنگ فارسی معین ).
مرزش اندرخورد کیر لیوکی
معاشری (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ).
از باغ وقف کرده بر آن مرزت
کیر خر و مناره ٔ اسکندر.
طیان .
جغد که با باز و با کلنگ بکوشد
بشکندش پر و مرز گرددلت لت .
عسجدی .
ای مرز ترادریده مردی
زان مرد بتو رسیده دردی .
سوزنی (دیوان چ شاه حسینی چ 1 ص 412).
سوزنی از ابلهی درید بسی مرز
کفت بسی مغز کون بخرزه ٔ چون گرز.
سوزنی .
ای ملک او را چو رفتن آید از این دهر
با این مشتی دریده مرز بیامرز.
سوزنی .
از خوبی بسیار تو آمد به همه حال
بر مرز و میان ران تو آن زشتی بسیار.
سوزنی .
چند کوبد زخم های گرزشان
بر سر هر ژاژخای و مرزشان .
مولوی .
|| (اِمص ) مباشرت . مجامعت . (برهان قاطع) (جهانگیری ) (از غیاث اللغات ). رجوع به معنی قبلی و حواشی مربوط به آن شود. || (نف ) در ترکیب به معنی مرزنده یعنی جماع کننده آید؛ کون مرز. (فرهنگ فارسی معین ).
