مرعا

مرعا. [ م َ ] (ع اِ) مرعاة. مرعی . چراگاه . رجوع به مرعی شود :
از خنجر زهرآبگون هفت اژدها را ریخت خون
همت زنه پرده برون دل هشت مرعا داشته .

خاقانی .

میش مشغول است در مرعای خویش
لیک چوپان واقف است از حال میش .

مولوی .

دست اندازیم چون اسبان سپس
در دویدن سوی مرعای انس .

مولوی .