مرهةلغتنامه دهخدامرهة. [ م ُ هََ ] (ع اِ)سپیدی خالص . || گو و حفره که در آن آب باران گرد آید. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (اِخ ) نام پدر بطنی است . (منتهی الارب ).