مرودکلغتنامه دهخدامرودک . [ م ُ رَ دَ ] (ع ص ) نعت مفعولی از مصدر رودکة. رجوع به رودکة شود. || زیبا شده . کسی که او را زیبا ساخته باشند. (از اقرب الموارد). غلام مرودک ؛ کودک نوجوان خوشگل . (ناظم الاطباء). رودک .
