مرکاحلغتنامه دهخدامرکاح . [ م ِ ] (ع ص ) سرج مرکاح ؛ زین که سپس رود از پشت اسب ، و نیز رحل مرکاح ؛ هرگاه از پشت شتر عقب بیفتد. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
