مرینلغتنامه دهخدامرین . [ م ُ ] (ع ص ) نعت فاعلی از مصدر اًرانة. آنکه مواشی او هلاک شده باشند. ج ، مرینون . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به ارانة شود.
