مزاکنة

مزاکنة. [ م ُ ک َ ن َ ] (ع مص ) همدیگر نزدیک شدن و برابر و هم زانو نشستن کسی را. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). قریب بودن . (از منتهی الارب ). نزدیک بودن . (از ناظم الاطباء): یقال هذا الجیش یزاکن ألفاً؛ أی یقاربه ؛ این سپاه نزدیک به هزار میباشد. (ناظم الاطباء). || به گمان گفتن چیزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).