مزفةلغتنامه دهخدامزفة. [ م ِ زَف ْ ف َ ] (ع اِ) محفة. (اقرب الموارد) (از منتهی الارب ماده ٔ «زف ف »). محفه ای که عروس را در آن نشانیده به خانه ٔ شوهر برند. (ناظم الاطباء). محفه که عروس را در آن کنند. (آنندراج ).
